Gece Şiiri - Hüseyin Çelik

Titriyorum
Havada ne kadar soğudu
Ocakta köz olmuş odunlar
Ben yatağımın başucunda yine düşünceli
Yine hasret tütüyor sigarımın dumanında
Ta karşıdaki köşe
Evimin köşesi
Derin bir ah çeksem rahatlarım birazcık
Ama yine efkar çöker bağrıma
Yine dalar gözlerim boşluğa
Kasvetli geceler gönlüme
Bir hançer saplar
Benim bu halimi bir rabbim anlar
Örümcek ağları tavanda durur
Bir sarkar aşağı bir çıkar göğe
Bu ne biçim sorgu bu ne biçim his
Anlamak nafile yetmiyor akıl
Gecelere saklanmak aslında yanlış
Ama yararlanmak gerek geceden
Karanlıklar benim ben karanlığın
Bu sessiz odada ben yapa yalnız
Hayalimde anı yüreğimde aşk
Bağrıma saplanan kapkara bir taş
Hep hasret içimde özlem dolu gözlerim
Çünkü seni severim bu yüzdende özlerim