Gece Şiiri - Mustafa Ayık

Deniz yorgun ve bitkindi
Sanki son çırpınışıydı ufak dalgalar
Hafif bir rüzgar ığralıyordu gün batımında
Ve ığralanan deniz hafif bir sesle
Kayboluyordu o portakal rengi ufuklarda
İçime işleyen serinlikti sanki
Çarşaf misali denize serilen karanlık
Ürkütücü bir karanlık çöküyordu
Ve insan karanlıkta kayboluyordu
Ve hiç olmamışçasına kayboluyordu bir anlık
İşte o zaman uzak şehrin sokak lambaları
Yeniyordu korkunu biraz
Derken bir balıkçı motoru
Ve biraz ileride deniz feneri ilişiyordu gözüne
Körfez öylesine güzeldi ki sanki gök yüzü
Sokak lambaları sıralanmıştı
Yıldız gibi dizi dizi