Gece Şiiri - Mahmut Yorğundağ

Gece yine sustu
ben de sustum.
Konuşsam kırılırdım,
sustum ve içime düştüm.

Pencereme vuran rüzgâr,
adını getiriyor hâlâ
Biliyor musun,
bazı ayrılıklar söylenmez,
sadece yaşanır...

Bir fotoğraf gibi asılıyorsun zihnime
ne yırtabiliyorum seni
ne de bakabiliyorum
Ama oradasın işte
hiçbir çerçeveye sığmayan geçmişim gibi.

Ben seni sevmedim,
ben seni sustum.
Çünkü kelimeler yetmezdi,
çünkü sen zaten hiçbir cümleye sığmazdın.

Şimdi gecelerle konuşuyorum
ve her gece biraz daha eksiliyorum
Seni içime gömdüm
ama sen hâlâ yaşıyorsun…
ölmediğim her anda.