Gece Şiiri - Mahmut Tuğrul Ağsu

Gece

Bu gece,
Sol kolumda bir karıncalanma,
İnce bir sızı, derinde bir uyuşma...
Sanki yıldırımlar düştü damarlarıma,
Göğsümde yankılanan bir fırtına gibi.
Ölüm, kapı eşiğinde bekleyen bir gölge,
Ama ölümden korkmuyorum, haşa!
Korkum başka,
Yan odada bir cennet kokusu uyuyor:
Canım oğlum… Henüz yedi yaşında,
Boyundan büyük hayalleri var,
Battaniyesine sığmayan düşleri.
Ve o hayaller, o düşler
Ancak nasırlı ellerimde filizlenmeli.
Bir de oğlumun garip anası, güzel eşim…
Sevmiş, inanmış, sığınmış
Gözleri dualı,şifalı,merhametli
Bilirim;
İçinde sessiz bir güven duyar bana
Ve kendi anam,babam…
Özlemle dolan gözleri geliyor aklıma,
Onları incitmek korkutuyor beni
Üzülmesinler asla
Gecenin içinde düşüncelerim,
Telaşlı bir nehir gibi çağlıyor beynimde,
Kıyılar aşındırıyor, rotasını kaybediyor.
Borçlar, alacaklar, memleketin hali…
Pazar yerlerinde yankılanan "geçim zor" nidaları,
Genç, yaşlı, esnaf, emekli…
Herkes yorgun, herkes darda,herkes dertli
Ekmeğin kokusuna sinmiş bir çaresizlik var, ülkemde
Ve ben, kendi ülkemde,
Kendi içimde hapsolmuş gibiyim.
Oysa bir zamanlar selam gibi yayılırdı muhabbet,
Şimdi ise menfaatin kantarında tartılıyor insanlar.
Saygı, unutulmuş bir şarkının nakaratı gibi,
Gönülden değil, hesaptan konuşuyor artık sözler.
Ve ben, en çok kendime değil,
Memlekete üzülüyorum.
Hani ota, boka ağlar ya insan,
İşte tam oradayım: bu gece
Kendi içimde kaybolan bir yolcuyum
Göğsünde soluklanan bir hüzünle
Gecenin karanlığında daha da yankılanıyor düşüncelerim,
Bazen bir çocuğun kahkahasında soluklanıyor,
Bazen de bir annenin gözyaşına dönüşüyor.
Sevinçler, hüzünler, umutlar, korkular…
Hepsi iç içe geçmiş,
Düğümlenmiş boğazıma bu gece
Ve ben, kendi küçük dünyamda,
Kalbimin ağrısının dinmesini bekliyorum

Mahmut Tuğrul AĞSU