Gece Şiiri - Müberra Ateş

Gecenin zifiri karanlığı,
Çöktü üzerime.
Hayallerim bir bir
Avuçlarından kayarken,
Ne olduğu belirsiz,
İnce uzun yollardayım.
Evliya Çelebi misali,
Geziyorum, bilmediğim
Şehirlerde.
Binlerce insan arasında,
Sadece kendimle dolaşıyorum.
Kendimi anlatmaktan yorgun
Yine başa dönmüşken,
Elde var sıfırla.
Bu gayretim niye!
Yıllarca çaresizce.
Sarılacak bir el,
Tutunacak bir dal,
Bulmalıyım artık.
Dostça,kardeşçe
Yalandan dolandan arınmış
Sahte gülümsemelerden uzak
Bir yudum su gibi
Saf, pırıl pırıl
Bulamıyorum nerede?

Çocukluğum geldi birden aklıma,
Annemin koynunda
Mışıl mışıl uyurken.
Ne güzeldi o günler,
Bilsem yaşayacaklarımı,
Büyürmüydüm hevesle.
Dünyadaki tek bağım,
Yavrumun varlığı, sardı bedenimi
Soğuk ve puslu yüreğim,
Isınırken, minicik ellerinde
Uykuya yenilmiş bedenim
Huzurla, hayata tutunarak.