Gecenin kör karanlığında
Sabaha üç beş kanat sesi uzaklıkta
Şişenin mantar tortusu
Kadar dibinde bir vakitti
Karşı apartmanda
Cılız, titrek iki ışıkla selamlaşıp
Usul usul dertleştik gözyaşı kıvamında
Ne o beni anladı
Ne ben beni anlatabildim
Dilim atlı karınca misali döndükçe
Kelimeler saçıldı ıssız gecenin içine
Ben bana acıdım
Ben bana ağladım
Güneşle söndü ışıklar
Zarif bir reveransla çekildi yıldızlar
Ufak tefek sesler başladı
Hayata inat, hayat gibi yalancı
Giyindim üstümü
Karıştım kalabalıklara
Ben bana acıdım
Ben bana inat…
24.08.2024
Mine Dönmez Ölçer
Kayıt Tarihi : 25.8.2024 09:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!