Gece Şiiri - Tuğba Sağlık Polat 3

Onca yıldızın içinde bu nasıl bir karanlıktı böyle
Siyah elbisesini giymiş, yine neyi örtbas ediyordu gece

Gecenin gücü yeter miydi tüm pislikleri örtmeye

İşte orda kaçıyordu şereften yoksun bir kimse

Namus, sahibini arıyordu karanlıkta
Sahibi ise namusunu
bir bulabilse...

Yoksulluğun bir veba gibi bulaştığı o eve,
Bu gecede eli boş konuk olmuştu gece

Bazı şeyleri örtbas ettiği kadar açığa çıkarırdı gece
Özlemler devleşir, hatıralar saldırırdı savunmasız yüreklere

Mutlu ile mutsuz, güzel ile çirkin
Suçlu ile suçsuz, yoksul ile zengin
Eşitlenirdi uykuda her gece
Uyurken mutsuz mutluydu
Uyurken fakir zengin
Uyurken suçlu suçsuzdu
Uyurken çirkin güzel olurdu

Gün doğarken siyah elbise düşerdi
Gerçekler çıplak gezerdi.