Gece! Şiiri - İsmail Kalender

Sanadır tüm bu renkler
Bir tutam yeşil
Sarı sonbahar yaprakları
Rüzgar kadar sert kar beyazı

Sanadır gece ateşin rengi
Mum alevi kadar baştan çıkarıcı
Sanadır saten kırmızıları
Dere başında peri kızlarını süsleyen

Keşke görebilseydin gece
Gündüzlerin ıslak gökkuşaklarını
Duyabilseydin
Sana mırıldanan kavrulmuş dudakları

Ah gece!
Sen beni saklarken şehrin tüm çamurlu sokaklarından
Bir bilseydin
Gündüzlerin sana nasıl hasret çektiğini

Aşk hasrete
Hasretse sonsuzluğa mahkum edildi gece
Şimdi bakışlarında o kıvılcımlar
Beni baştanmı çıkarırsın?

Ateşimle kavrul ozaman gece
Nefesinden yıldızlar fişkırsın
Savrul yükünü omuzlarından
Kızgın kumlara saçılsın

Aşkım büyük sana gece
Hüznüm kadar merhametin bende

Bekletme artık,
Sar beni!
Bedenimi ve ruhumu al götür uzaklara
Götürki bitsin bu hasret
Götürki göreyim son kez
Gündüzün tüm renklerinin
Senin kara gözlerinden doğduğunu

02.04.2002