Gece Şiiri - Türkay Sancı

Ay yüzünü düşürmüş,
Bulutlara küskün.
Bulutlar umursamaz,
Geçiyorlar önünden yolunca yordamınca.
Yepelek yıldızlar titretiyor ışıklarını,
Sanki hepsi bir fısıltı içinde.
Birbiri ardınca uzanmışlar,
Gecenin dizine.
Bir ihtiyar mahzunluğu var gecede,
Birazcık yorgun, biraz da köhne.
Çizgileri peyda olmuş suratında,
Harap olmuş zaman buruşmuş ellerinde.
Yeryüzünde birkaç ruh,
Gecenin eline bakıyor,
Zamanı durdursun istiyor,
Akıyor zaman ellerinden ihtiyarın,
Durmuyor, durmuyor, durmuyor...

Yeryüzü kalabalık, yeryüzü karanlık;
Yeryüzü yarım yamalak.
Ben, ihtiyarın eline bakan birkaç ruhtan biri.
Bir verse elime zamanı;
Ay'ın gönlünü alır,
Bulutları azarlar,
Yıldızları uyuturdum...