Gece Şiiri - Abdulkadir Kara

Gecenin bu saatinde beni ne uyutmuyor?

Gecenin bu saatinde bile beni unutmuyor

Gecenin karanlığı saklanmama yetmiyor

Uykumu çalan beni kabuslarımda bekliyor

Hissetmekten korkma kalbimin attığını

Arkamda bıraktım geçmişin artığını

Dokunarak öğrendik ateşin yaktığını

Uyuyarak unutamazsın gecenin hatırlattığını

Hep bu saatlerde sanıyorum tırlattığımı

Hatırlıyorum içimden geçenleri attığımı

Ama yastığımda buluyorum tutup fırlattığımı

Görebilir miyim bir gün kendim olarak yattığımı

Aradığımı bulmak istediğimi sanmıyorum

Herkes gibi arıyormuş gibi yapıyorum

Biliyorum bu haldeyken dibe batıyorum

Kimin umurunda hangi cehenneme kulaç atıyorum.

Korkularımı çıkarıp astım girişte

Bu saatten sonra çok fazla değişmem

Bulutları yolcu ettim gökyüzüm serzenişte

Bahçelerim artık hiçbir bahara yetişmez

Doldukça içim taşıyor geceleri kağıtlara

Yapamıyorum bunu kendimi dağıtmadan

Son kez sakince söyleyeceğim bağırmadan

Ey gece! Gökyüzün gibi sarıl bana!