Korku Şiiri - Dicle Gümüş

Çok karanlık bir sözdeyim sanki
Bana hayat pembedir demişlerdi ama...
Mutsuzluk dışında başka his yokmuş benim dünyamda
Kuşlar uçmazmış,zaman geçmezmiş.
Ne çok mis,miş kullanmışım bu geçen zamanda
Siyahlar geceleri örtermiş üzerime
Göz kapaklarım dünyaya inat yumuyor gözlerimi
Uyku bastırdı evcil acılarımı ya da Yorgan örttü her neyse işte
Çocukluğum gelir çoğu zaman aklıma
Mutluluklarımı çalmak için
Ve kar kapatır yaralarımı
Durmuş zaman akrep ve yelkovan arasında
Kanlı hilal yine parlıyor gökyüzünde
Ve şarkılar yitirdi o geceden sonra anlamlarını
Güneş doğmayı bıraktı
Yerini ay aldı
Pekte değişmemiş dünya bir baksanıza
Ölü kalplerin kokuşmuş bedenleri
Kırmızı rujlar boyadı bu zamanda kadınların dudakları
Belki feryatlarını kapatması için belki kahkahaların şenlendirsin diye
Fondöten ve kapatıcılar kapatmaya yetmedi kanayan yaraları
Erkekler yine takındıklar güçlü maskelerini
Şşş sessiz olun uyandırmayın çocukları
Toprak ne de soğuktur o masum cılız bededenler için
Ne kadar yikansalarda geçmez o ellerin kiri
Geçmiş gitmez o kirli ellerden
Belki ağlamaz belki gülmezler ama yaşamayı öğrenmeyecek kadar küçük yaşta ölmüş o melekler