Gece... Şiiri - İbrahim Ethem Bingül

Yalnızlık, gecenin kalbinde yatar
Sessizlik, sessizce nabzında atar
Efkâr olur duman duman geceler
Ve efkâr, âşığı aşk ile sarar...

Geceler sevgili olur garibe
Geceler benziyor uzman tabibe
Geceler karanlık çökerken dibe
Uyku olur gelip gözde konaklar...

Gecem, benim sevdam, karagözlü yar
Karanlıkta gözüm geceyi arar
Severim geceyi sabaha kadar
Sevdikçe severim, o sevda kokar

Karalardan dantel olan süsünde
Uyusam diyorum onun göğsünde
Seher vakti ben gecemin tülünde
Hayaller içinde bulsam dünyalar...

Karanlık geceye müptela olmuş
Gece, karanlığın derdiyle dolmuş
Aşk kuş olmuş, gelmiş geceye konmuş
Gece, ömrü uzun ulu bir çınar...

Gecenin koynunda yatan uykusuz
Geceyi sevenler geceye susuz
Gece zenginleri parasız pulsuz
Taht üstünde, saraylarda yaşarlar...