Gece Şiiri - Erdem Yalçın

Gün dönüp gece indiğinde
Yıldızlar parlayıp ay görüldüğünde
Yalnızlık yavaşça siner yüreğine
Bir rüzgar eser sürükler hatıraları
Dökülür gözlerinden sevda yaşları
Sessizce dönüp bakarsın ardına
Gözlerin yine takılır çok uzaklara
Sen neler görüp neler yaşamıştın
Kah mutlulukla uçup kah ağlamıştın
Ne kaldı ki şimdi o coşkun duygulardan
Nerede o hayat ateşin içinde delice yanan
Hüzün değil mi yalnızca yüreğinde kalan
O anlar ki yaşanır ancak artık düşlerde
Sadece kendinle kalırsın koskoca evrende
Ne üstünde pervane olan dostların
Ne aşkınla yanan kara sevdalıların
Bir yaralı yüreğin birde sen
Bir pişmanlık rüzgarıdır artık bu esen
Üzülme zaman kapatır yine yaraları
Yaşanan zaman olur düşüncelerde bir anı
Derken gün yükselir tepelerin ardında
Yalnızlık ve acıların kalır gecenin karanlığında