Sokaklar ıssız, kaldırımlar uykuda
Lambalar solgun, koca şehir yorgun
Seni ararım sabahını bekleyen yalnız gecede
Yürürüm durmadan, gölgem yetişemez
Yolun sonunda belki çıkarsın hayali..
Açarsın kollarını, koşarsın bana doğru
Sararsın beni ve de soğuk geceyi
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta