Gece Şiiri - Eda Sönmez

Puslu bir gece daha
Dumanlar sarıyor,bir çığlık kopuyor daracık sokaklarda.
Kim bilir nelere gebe bu gece...
İsyan çıkaran duygular, rüyaları kurban ediyor ,kabuslarla dalıyor uykulara.
Bir yanı yırtık, sararmış, kırışmış bir resim,titreyen ellerinde.
Sağa sola yalpalaya yalpalaya yaklaşıyor usulca.
Yarım bir ağızla haykırıyor, içli bir efkar dudaklarında.
Nereden bulduğu belli olmayan bir izmarit...
Bir nefeslik sela...
Başında bela...
Yüreğinde yara...
Bahtı karadan da kara...
Bir saatin tiktakları gibi,akrep ve yelkovanın çıkardığı sesler...
Kısır bir döngünün yarattığı gelgitler...
Gündüzleeer ve geceler ...
Gündüzleeer ve geceler ...
Herşeyini kaybetmiş,ne bedeller ödemiş,nefes nefese koştuğu o dünyanın uğruna.
Alayına isyan edercesine bir tebessüm,gecenin kalabalığını yara yara.
Mesken tutmuş şu koskaca duvarları
Yastığı taş yorganı hayal kesiği.
Bir bekçinin kulak çınlatan düdüğünün yankısı...
Çaresizliğin sağır eden şarkısı...
Eski ve kirli kıyafetlerin binbir yaması...
Gün görmemiş ömrünün feryat figan sedâsı...
Hadi;
Bitsin artık bu gecede.
Gün doğsun, çiçek açsın ve oyun başlasın.
Sonra bir kıyametlik mola ...
Son nefeste dua...
Solgun yüzünde damla damla ter...
Bir biri ardından gelen heceler...
Ve tüm günahları örten geceler ...
Gündüzleeer ve geceler...
Gündüzleeer ve geceler...

Eda Sönmez (Mavi Eflin Şiirleri)