Gece Şiiri - Zerrin Kılıç

Simsiyah bir gece
Islak karanlık sessiz
Hüzünlerin gecesi yine
Yalnızların kimsesizlerin
Korkutur geceler
İçindeki isyanı döker insanın
Ağlayamadığın kadar ağlarsın
Sönmeyen yangınlar alev alır
Sessizliği hıçkırıkların böler
Gözyaşların yağmurlara karışır
Kokulu gülücükleri hatırlarsın önce
Sonra sislerin arasındaki taze tomurcukları
Düşsel Dünyalarda kaybolursun
Meçhul diyarlardan gelen garip bir yolcu gibi hissedersin
Bir kalp bulmak
Sessiz sevdalara tutunmak istersin
Kafesteki güvercin gibi çırpınır yüreğin
Göğsündeki zincirlere kelepçelere inat
Kanatlarını açmak istersin
Uzak şehirleri hatırlarsın
Dinmeyen acıları
İnsanlar yataklarında mışıl mışıl uyurken
Bu memleket de ne acılar yaşandı diye düşünürsün
Rüzgarın yorgunluğuna aldırmadan
Fırtınalar da kaybolmak
Uçmak istersin
Tüm özlediklerinin yanına
Taze baharları
Bulutun rengini anımsarsın
Karanlığı yırtarak
Sevinç ışıklarını görmek istersin
Gecenin sessizliğine
Gecenin soğukluğuna inanmayıp
Güneç doğacak dersin
Aydınlanacak gökyüzü
Ama bilirsin ki yine gece olacak
Bu hep böyle devam edecek
Gecelerle barışmadan
Geceler hep siyah soğuk ve ıssız kalacak
senin için...........

ZERRİN KILIÇ
ŞUBAT 2019