Gece Şiiri - Selva Durmazemir

Derin bir sessizlık kuytu bir karanlık içinde
Dalıyor bakışlarım marmara denizine Gökyüznde ay pırıl pırıl
Karanlık aydınlık bırbırıyle içiçe
Ay vuruyor denize yakamoz güzelliğiyle
Gökyüzü karanlık
Bulutlar veriyor biraz aydınlık
Yıldızlar aradan göz kırpıyor
Biz de varız ey insanlık
Neler neler yatıyor gecenin koynunda
Kimi zkirle dalıyor uykusuna kimi sarhoşluğuyla
Kimi ıslatıyor yastığını gözyaşlarıyla
Kimi sığınıyor zalim dünyanın şerrinden Allahın yardımına
Kimi kıvranıyor derdinden yatağında
Günahlarını döküyor gecenin koynuna
Kimi günahlarıyla odun topluyor cehennem yurduna
İnsanoglu gittikçe yaklaşıyor kaçınılmaz sona
Ağaçlar zikir edasında hu çeker karanlığın ortasında
Ay nazlı nazlı bakar şükürle etrafına
Yıldızlar dökülür Allah sevdalılarına
Nar da nur da içiçe koyun koyuna
Bu dünya böyle gecesi kuytu gecesi derin
Birazdan Allahın dostları kalkar derler Rabbime gideyim yol verin
Fanilik perdesini yırtmak için isterler izin
Karanlıgın içinde bulurlar Allaha giden yolu yeterkı Allah müsade etsin
Kabır de derin kabir de karanlık kabirde sessiz
Geceler gibi ketum geceler gibi engin
Günahla dalan kullara göstermez şefkatin
Kuranla zikirle yıkananlara ise kıskanmadan verir cennetin
Ey dünya gecen de senın gunduzunde
Ayın da güneşin de senın emrinde
Sense Sonsuz kudrete kemerbeste
Sana kanan karanlıgında kalır kanmayan olur selamette
Ey dünya hersey sende içiçe aklını kullanan sende erişir engin rahmete
Aklını kullanmayan karanlığını içinde kalır öylece
Mevlam sen beni aydınlığı nuru bulanlardan eyle
Bırakma beni ne karanlıgın kollarında ne de teslım et derın sessizlige
Emanet ediyorum imanımı kalbimi Senin sonsuz rahmetine
Hidayeti olanlara hidayet eyle olmayanları ise ediyorum Sana havale