Gece Şiiri - Adem Güçlü

Uyumakta yakışırdı güneşe;
Geceyi de severdik biz,
Usulca dokunur gökyüzüne,
Bulutu da siyah yapardı,suyu da,
Ve sevmediklerimizi de...

Eceliyle öldüğüne sevindiğim gün içindeyim;
Kaç rüzgâr sonra savruldu hüzün bilemezsin,
Kaç geceye muhtaç oldu gözlerim,
Kaçıncı hasret bu sana çektiğim?
Geceyi de severdik biz masumca,
Işıktan önce,hep,birbirimizi dinlerdik.

Saatler gıybet ediyor şimdi yalnızlığıma;
Gün,12'sini örüyor pencereye,
Çok ışık var,çok acı var görünen,
Bana yakın ve pencereden uzakta...

Gece çok uzak senin kadar;
Seni görmenin zamanı değil bu,
El uzatsam yüreğim yanar,
Çıkamıyorum bunca acıya,
Karanfil kokulu caddelerde,
Kaderimiz birbirini suçlar...

Seni bulamadığım bir geceye say gözlerimi;
Hasret olurdu gökyüzü,suskun kalırdı ay,
Savaştığım gün içindeyim,
Çok uzağındayım gecenin,
Ve sen ölmüş bir günün,
En derin gecesindesin,
Hiç görmediğim...