Geç Vakitler Şiiri - Aşk Aşkın Şehri Ordu

Bir zamanlar seni beklediğim
o verandayı hatırlıyor musun?
Yaseminlerin ürkekçe koktuğu,
Ve rüzgârın yalnızlığa benzer bir sesi vardı.
Ben kravatımı gevşetip
Sana dair düşlere eğiliyordum.
Gözlerin… Şehir ışıkları gibi uzak,
Ve biraz yorgun… Belki de en çok yorgun.
Seninle konuşurken
Zaman biraz daha ağır yürüyordu,
Bir martini gibi… Sakin, buzlu ve biraz eksik.
İkimiz de biliyorduk aslında
Bu aşk bir yılbaşı gecesi gibi parlayıp,
Sabaha yok olacaktı ama gene de dans ettik,
Çünkü güzeldi, yıkımı bile.
Şimdi eski bir gramofon gibi anımsıyorum seni
Hışırtılarla dolu ama hâlâ melodik.
Ve hâlâ o verandada bekliyorum,
Sanki hiçbir şey geçmemiş gibi üstümüzden.
Aşk