Geç olmadan, sevdiğim, kardelen

Çimen kokuları geliyor burnuma,
Bir serinlik, sanki doğuștan hasretim,
Böcekler dolanıyor çevremde,
Çiçekler açıyor tepemde,
Etrafımda bir ahșap, bilmem neden,
Arama beni orada,
Orada yokum kardelen.

İçin daralıyorsa bunu düşünürken,
Bir nefes bile bekleme kaderden,
Ses ver uzaklardan, uzak nedir ki?
Biter yollar, nasıl biter bilmeden,
Sabır dedikleri șey, kardelen,
Sen iyi bilirsin benden,
Bundandır muhtemelen,
Tașı delmek için kıșı beklemen.

Bugün her șey için belki erken,
Ancak bugün, dünün mucizesi,
Yarın büyük bir belki, sonrası meçhul,
Hiçbir șey değilken bu denli garanti,
Böyle pamuk ipliğine bağlıyken,
Ne bu sessizlik, beklemek neden?
Bir an önce ses ver kardelen,
Aydınlat o karanlık yolları,
Senden evvel ecel gelmeden.