Geç Olmadan Şiiri - Meziyet Ak

Hep yazıp çizip bekledim,
Mutluluğa gülecektim.
Hani nerde hiç gelmedi,
Beni neden güldürmedi.

Güldü içim kan ağlarken,
Kaderim keder yazarken.
Dünya nedendir bu zulmün,
Sonu yok mu bu hüznümün?

Ne şöhret ne de para pul,
Diyorum ruhum huzur bul.
Biraz bu yana bak dünya,
Oldu isteklerim rüya.

Bak ben çok şey istemedim,
Kaderime gülümsedim.
Gel anlaşma yap benimle,
Ses vereyim şen sesimle.

Bir gün elbet duyacaksın,
Beni de anlıyacaksın.
Dilerim ki geç olmasın,
Bu direncim kırılmasın.

Gittikten sonra ben benden,
Çekil git derim çevremden.
Duy şansım çok geç olmadan,
Umutlarım kırılmadan! .