Geç Olmadan Şiiri - Kadriye Özbek 2

Ölümüne bir sevda yüreğimde
Hasretin sarmış dört bir yanımı!
Varlığınla dolu bir bedeni yaşatıyorum
Bir başıma.
Omuzlarım düşüyor hava karardığında
Seni özlemenin yorgunluğuyla.
Sokaktayım,
Yürüyorum nereye gittiğimi bilmeden
Ve ellerim ceplerimde.
Zaman zaman seni bekliyorum
Evimin bir köşesinde.
Aslında her zaman…
Ve yüreğim ağzımda!
Gün ağarmadan gel diyorum
Gel ki ; yeni gelen güne birlikte uyanalım.
Geç olmadan gel diyorum.
Gel ki ;
Bu yüreğe kendinden başka dayan diyen bir güç
Kalmadı!