Geç oldu temiz oldu

Kafamı takmıyorum arkamdan konuşanlara
Biliyorum kim dost, kim düşman
Kimin ne istediklerini
Düşüncelerini okuyorum gözlerinden
Anlaya biliyorum vücut lisanından

Dönüp bakmıyorum ardıma
Dikkatle bakıyorum attığım her adıma
Art niyetlileri hissediyorum
Adımlarından, sözlerinden, nefesinden
Tek kelam etmeden
Yalnızca seyrediyorum olan bitenleri

Canım pahasına
Aileme zarar vermelerine müsaade etmem
Yüreğimde sevgi merhamet duygusu beslemem
Nankör bildiklerim karşısında
Acımasız olurum
Önceleri saygı ve sevgiyle yaklaşır
Ayrım yapmazdım seviyordum insanları

Herkese gönlüme yaşayacak yer vardı
Verilen değerin kıymetini bilemedi kimileri
Unuttum geride kaldı
Yaşadığım hüzün dolu günlerim
Geride kaldı her şey keşkeler im yok dilimde
Gönlüme hayatıma dünyama
Bulutsuz güneşim doğdu
Aldığım nefesle içtiğim suyla
Anlam yüklendi yaşantıma
Huzur buldum şükür bu günüme

Her sabah şükretmeyle başlarım günüme
Aldığım nefese gözlerimi açtığıma
Bahçemde asırlık sırları saklayan
Sırtımı yaslandığım çınar ağacın dalları altında
Kuş cıvıltıları ve kanat sesleri eşliğinde
Çiğ düşmüş menekşelerin kokularını koklarken
Arılar kuşlar kelebekler
Merhaba dercesine
Mutluluğuma mutluluk katarcasına
Başımda dolanması yaşadığımın
İşte güzel karinesi

Karşımda gözleri gözlerime gülen eşimle
Ömrümüzde kalan günlerin hayaliyle
Akşamı bekleriz tahta kapılı avlumuzda
Kahvemizi yudumlarız zarafet ve incelikle
Ufukta batan akşam güneşi eşliğinde
Yeni bir güne uyanma umuduyla
Çekiliriz yuvamıza

Geçmişte kalan yediğim her darbe
Fikren ruhen olgunlaşma sebebim
Geçmişin yaralarını yorgunluğunu
Kara bulutları dağıttım ebediyete

Vasıf’ım Ne halleriniz varsa görün
Bundan sonra
Benden uzak durun ben bana yeterim
Ölürsem isterseniz tutmayın tabutumdan
İsterseniz bırakın
Börtü böceklere yem olsun bedenim
Verdiğiniz acılara göre ne’ ki
Acı duymam merakta kalmayın
Kaprislerinizden nankörlüğünüzden usanmıştım
Hadi bana eyvallah
Herkes kendi yoluna
Bense kendi yoluma
Sizlere kibarca elveda.
VASIF TEMEL ÇOBANOĞLU
07.11.2020 CUMARTESİ