Gecenin en sessiz,en koyu sularındayım.Klavyemin tıkırtılarında beynimin en gizli kıvrımlarında gezinen bin bir dalda dolaşan fikirlerle savaştım.Yine geç kaldım...Nasıl ki bilet alıp günün yetişmez anlarında 'ha bunu da bitireyim,bu da tamam olsun' telaşında cebelleşmekten kalkan vapurun düdüğünü duyarda 'tuh...yine kaçırdım deriz ya...İşte öyle bir şey.Ömür treninde yine telaş,yine geç kalmanın hüznü çöker ya....Yine geç mi kaldım?
Gül bülbül misali... Geçip giden zamana yanarım... Bülbül çoktan göz kapaklarının ağırlığına dayanamamış uykuya dalmışken... Benim gözlerim çoktan uykuları kovmuş! Derinliklere dalmış ve geçen zaman diliminde ünlemleri görebilmekten yoksun... Yine yapacağını yapmış. Kopuş öyle bir kopuş ki...
Dostların dediğini doğrular gibi 'o duymaz ki...'serzenişlerini yine doğrulamış olmanın buruk bir tebessümü bile kendine derinden mahcup ah çekişlerim... Yine yazmanın o dayanılmaz tadıyla tuşlara dokunmaktan vazgeçememiş... Aman demeden...
Ne olurdu? Arada bir dönsen bu dünyanın sıradan duruşlarına takılsan... Ne olurdu sanki... Bak yine geç kaldın... Sen hep geç kaldın zaten... Ne zaman yetişebildin ki! Herkes çoktan dükkânı kapamış... İşleri bitirmenin rahatlığıyla karanlığın gizemli sülietine dalmış...
Hayır diyen beynimin yarısına... Diğer yarısı belkilere takılmış...
Ben var ya ben. Ben olamadım ki... Biz demekten... Hep biz. Bu zamanda insanoğluna ne kadar ters bir duruş... Birde insan olmanın hasletlerini taşımak için çabaladın hep. Ben diyen, hep ben diyen ne kadar çoğaldı? Ne kadar bencilleşti? Ne yazık! Çevrene bir bak.
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Uykular Geldi'de Kovdumu Gözüm
Ne isyan edersin zülfü sırmalım
Uykular geldi'de kovdumu gözüm
Ahfalına taşın yakar sinemi
Uykular geldi'de kovdumu gözüm
Sular inişine durmaz akarken
Kara bulutlarda şimşek çakarken
Gece karanlıga çıra yakarken
Uykular deldi'de kovdumu gözüm
Besmeleyi çeksem aşın dibinde
Sevdam gizli kaldı kaşın dibinde
Hayalin uyutmaz taşın dibinde
Uykular geldi'de kovdumu gözün
Sevdam yatar sıra sıra toprakta
Gizlidir görünmez yara toprakta
Kuş tüyü yastıkta kara toprakta
Uykular geldi'de kovdumu gözüm
Aşık Sefai
_____________Nebiye Hocahanım,
Çok manidar yazınızı dikkatle okudum. ve şu iki cümlede topladım yazınızn temasını:
'Ben var ya ben. Ben olamadım ki... Biz demekten... Hep biz'
Bütün mesele biz olabilmekte değil mi?
Kutluyorum.
selam ve duamla.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta