Dağlara tırmanıp tepeden aşağı
kanatsız korkusuz
uçtuğumuzu sanıyorken
sen yere konmuşsun bile
Aynı resim aynı seslerle
hayatı geri zamanı hızla ileri
sardığımızı düşünüyorken
sen karşıya varmışsın bile
Tren düdüğü son kez çağırırken
gideni ve kalanı
ayaküstü ezbere ne varsa
hızla dile gelirken
sen son sözü demişsin bile
Sesli harflerden yoksun
günlük sıradan işlerin peşinde
adım adım yaşarken İzmir’in kızı
sen yürekten sevmişsin bile
24.02.1010
Aslı MelekKayıt Tarihi : 24.2.2010 22:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)