Geç Kalmadan Şiiri - Ali Sandıkçıoğlu

Hani önce gelenler?
Birer birer göçtüler.
Mal ile mülklerini;
Hep miras bıraktılar.

Görmezmisin bülbülü;
Güller için inliyor.
Her geçen gün ömürden,
Kopup, kopup gidiyor...

Yere atılan tohum:
Sert toprağı deliyor.
Hikmeti Hudadır bu;
Ay, güneşte yürüyor.

Sen ne ile meşğulsun,
Dünya dönüp dururken?
Geç kalma kendine gel,
Birgün glecek ecel...

Hergün okunan ezan,
Seni davet ediyor..
Geç kalmadan ey mümin,
Namazını kıl diyor.

Sende geç kalma Ali:
İfa et kulluğunu..
Saat tamam olunca;
Vereceksin ruhunu.