Geç kalma / şa güncesinden...

yeşermeli gözlerin
dip kuyularda bir diz kanarsa
yüz yanarsa ömrün çırasına
habersizce sokul saçlarınla karanlığa
hep ilk harfle bitiyor sonların
onlarsız kağıda ateş bırakma
biliyorsun külden renk olmaz suratımıza
hele karanlık yalnızlıkla sarılmışsa şa

hep o resmi gördüm
kendini seyreden bu ağırlık
kitap aralarında değişiyor
kör kediler karanlığı beklemeden
bitecekse sevişelimler ölüyor
şehire yağmur yağsa temizlenir
yeni adlarla değişirim diyor
kimse ölmüyor sonra şa
çocuklar kalkıyor aç sabaha

böyle gitmeler olmasa
özlemekte kalır mı yarına
git döneceksen varlığıma
geç kalma şa
saklayamam yıldızlarını sabaha
kaybolmak bu
anlatamam şaşkınlığıma

şa yılı /