7 yıl sonra bir fotoğrafını gördüm
çok masum gülümsüyordu.
üstelik yalnızda değildi 3 kişilerdi..
resimlerine bakınca kendimi bir dengbejin sesinin sıcaklığında, munzurun sisli dağlarında kaçak bir sigara tüttürüken farkettim.
karadenizin tek evlerden oluşan o ormanlık köylerinde odanın köşesine geçmiş, gözlerini pencereye dikip ağaçların arasından süzülen güneş ışıklarını seyrederken farkettim..
urfanın 45 derece sıcaklığında kendimi üşürken farkettim.
evladını kaybetmiş bir baba gibi; oğlunu çocukluğu dışında birkerecik olsun öpememiş ve oğlumm seni seviyorum diyememişliğin pişmanlığını içine atmış bir şekilde farkettim..
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta