Geç Kalınmışlık Şiiri - İpek Duran

Ben hep seni ezberlerdim, seni okurdum, anlardım.
Yalnızlığı sevdiğini söylerdin mesela,
Oysa etrafın hep kalabalık olsun isterdin.
Hiç yemek seçmezdin belki ama;
Bebekleri doyuracak kadar az yerdin.
Ne kadar çok kıyafetin olursa olsun,
Sen yine de hep en sevdiğini giyerdin.
Kim olduğuna bakmadan uzatırdın elini,
Cenneti sığacak yüreğin vardı çünkü...
Ama biraz da ben anlatayım kendimi;
Yağmurları çok severim mesela,
Yağmurun altında delice koşturmayı
Ya da yürümeyi huzur veren toprak kokusuyla.
Denizi de çok severim, özellikle geceleri,
Gece kıyıya vuran dalgaların sesini de...
Geceyi de çok severim ben,
Koca gökyüzünün altında uzanıp yıldızları izlemeyi de.
Yazdansa kışı, sıcaktansa soğuğu yeğlerim hep.
Şiirleri ve şarkıları çok severim mesela,
Çünkü bana göre şiir kalbin derinlerinden kopmuştur.
Yaşanmış acıların, hüzünlerin, sevinçlerin tercümanıdır.
Ve ben senin aksine yalnızlığı gerçekten çok severim.
Alışılmışlıklar mı yaşanmışlıklar mı
Yoksa geç kalınmışlıklar mı bilmem ama;
Bana yalnızlığı sevdiren bu hayat,
Dilerim sana bir ömür mutluluk getirir...