Geç Kalınan Sabah Şiiri - Ahmet Temel 3

Gündüzü düşlerken gecenin bir vaktinde,
Aydınlığın sanar da beklersin sabahı.
Tüketip de ömrünü, unutursun Rabbini akdinde,
Yakana yapışır kabrinde, boşa giden zamanın ahı.

Sen uyanmayı şafak vakti mi sanarsın ?
Ölüm değil midir ki uyandıran hülyadan?
Geceler boyu hiç Rabbini anmazsın,
Amelin olmayacak mı, ahiretini kurtaran?

Dayanınca son nefes bir gün yakana,
Bir kör kuyu, bir yalnızlık misali.
Kim olacak öylece bıraktığın, ardında?
İmanın olacak yalnız, kabrinin timsali.

Ne dünya ne malın olur artık yoldaşın,
Nefsinin hevesiyle sürdüğün siyah sabahlarda.
Pişmanlık sarar da ahirde olmaz aşın,
Dönüşü olmayan, ebedi ıssız karanlıklarda.