Geç kaldın Şiiri - İbrahim Eroğlu 2

Neredeydin mutluluk bunca ömür geçerken
Bak şimdi sen bana geldin ama geç kaldın
Derdi gamı kederi hepsi beni seçerken
Ömrümün son deminde güldün ama geç kaldın

Çok aradım ben seni önce gençlik çağımda
Kalpten kalbe akarken yoktun gönül bağımda
Bir anda filizlendin kuruyan toprağımda
Yıllar sonra sen beni buldun ama geç kaldın

Otuzlarımda bile bulamadım ben seni
Alem gülüp oynarken hep ağlattın sen beni
Yeminli miydin yoksa şimdi bozdun tövbeni
Geldin,de gözyaşımı sildin ama geç kaldın

Ümidi kestim artık yaklaşınca kırkıma
Dünya bir sınav dedim düştüm kendi korkuma
İş işten geçince mi vardın benim farkıma
Yine de değerimi bildin ama geç kaldın

Yılar yılı gözlerim hep yollarına baktı
Durulmadı pınarım her gün bulanık aktı
Kevser oldun bir anda dedin ki sana haktı
Zemzem gibi içime doldun ama geç kaldın

Yarım asır geçti de bir gün olsun gelmedin
Damla damla su verdin nedense soldurmadın
Ele çaldın eğlendin sen beni güldürmedin
Şimdi bana sazını çaldın ama geç kaldın

Eroğlu’nu kendine küstürüp öyle geldin
Ömründe fırtınalar estirip öyle geldin
Anlayınca hatanı bastırıp öyle geldin
Kırdığın bu gönlümü aldın ama geç kaldın