Geç Kaldın Şiiri - Tunahan Gültepe

Geç kaldın
Çok erken daldım son uykuma
Gözlerimi kapadığımda
Soluk, yitik bir ruh gibi
Gözlerimin kıyısına vurdun
Saçlarında kömür tortusu
Ellerine bulaşan kör bıçak pası
Öylece yatıyordun;
Ölü canlar plajında

Kalbimi pençelerimle söküp
Sundum sana,
Uyan ne olur
Gözlerinde karanlığın yüzünü gördüm
Kulaklarını iblisler kancalamış
Kurtçuklar döküyorsun şakaklarından
Gökyüzü hançerini savuruyor
Ağzı kör, parçalıyor tenimi
Uyan, ölü canlar plajında

Ben, ben artık düşünmüyorum
Sadece sen yaşa
Bir daha dönmem o ruh kapanına
Ne bir çiçek solsun isterim artık
Ne de bir çocuk ölsün
Kendi gözlerimi tırnaklarımla söktüm
Acının görüsüne dayanamadığımdan
Yeter artık, bağışla ölümümü
Yaşamak sana kalsın

Hangi yöne dönsem kan lekeleri
Çığlıklarımı kusmaya gücüm yok
Alsın, acımasız askerlerin ruhumu, alsın
Ömrümün hangi "dön gel'inde"
Hangi yönünde bir huzur buldum ki
Ya götürün cehenneme ruhumu
Ya burada kalsın,
Cennet, umulmaz acısı ruhumun
Gülen yüzlerin hepsinde
Bir şeytan oturmuş çetele tutuyor

Bir kurşun sıkacağım ruhumun başına
İçimde simsiyah kökler salacak
Köklerinde salıncaklar
Bileklerini kesmiş insanlar sallanacak
Melankolinin esiri olacağım
Bir fırtınanın ortasında
Yıldırımlara en yüksek uç olacağım
Hızlanan yağmur yüzüme vurdukça
Çıldıracağıııııım... Eterno en mi...