Geç Kaldın 2. Bölüm Şiiri - Ahmet Eser

Geç Kaldın
Bir zamanlar seni her şeyim bildim,
Hep seni sevdim, gözlerimde ışığın oldum.
Ama o ışık, yavaşça sönmeye başladı,
Senin “sevdam” sadece bir hayalmiş meğer,
Bunu iki haftada fark ettim.

Beni hiç sevmedin,
Bunu en çok, gözlerindeki o soğuklukla anladım.
Ben seni, sana hayran bir yürekle beklerken,
Sen zaten başka bir dünyada yaşıyordun,
Beni hiç görmedin, hep gölgeydim.

Dönmek istesen de, geç kaldın,
Bu kapı artık sana açılmaz.
Bıraktığın yer, artık ben değilim,
Ben, seni sevdiğimi düşündüğüm o halimden çok uzaklaştım.

Vicdanını temizlemeden dönemezsin,
Ama bil ki, o vicdan bu kapıyı çalmaz.
Benden kalan tek şey, artık o “gittiğin zaman”la olan hesap,
Ve ben, o hesapla çoktan barıştım.

Seninle başlayan her şey, şimdi bitti.
Benim için bitmiş bir sen,
Her “belki” dediğinde biraz daha kayboldu.
O kadar bekledim, o kadar umudum vardı ki,
Ama senin gitmen, en büyük dersim oldu.

Ve şimdi, dönmek istesen de…
Geriye bir şey kalmadı.
Beni sevdiğini söylemen,
Beni sevdiğini düşündüğün o anlar…
Hepsi geçti, hepsi yalan.
Ve sen, seninle hiçbir şeyin artık anlamı yok.