Geç Kaldım ll

Geç kaldım, güneş çoktan savurmuş ışıklarını,
Sabahın ürkek serinliği çekilmiş köşe bucak,
Uyandım, zamanın elleri erimiş avuçlarımda,
Saatin yelkovanı titriyor kararsız bir çocuk gibi.

Geç kaldım, yolların rüzgârı eski bir şarkı mırıldanıyor,
Adımlarım taşlara dokunurken yankılanan pişmanlık,
Bir martının çığlığında bölünüyor hayallerim,
Gökyüzü griye bulanmış, ufukta kaybolmuş umutlar.

Geç kaldım, gözlerimde hâlâ uykunun kirpik izleri,
Dudaklarımda yarım kalmış bir cümlenin hüznü,
Sözlerim toprağa düşmüş bir tohum gibi sessiz,
İçimde filizlenmeyi bekleyen binlerce bahar var.

Geç kaldım, vakit telaşla tırmanıyor merdivenleri,
Saatin akrebi öfkeyle kovalıyor yelkovanı,
Adımlarımın yankısı duvarlarda yankılanırken,
Gölgenin peşinden koşan bir iz sürücüsüyüm artık.

Geç kaldım, sevgilim, gözlerin çoktan kapanmış,
Uykunun derin denizlerinde yitirmişsin beni,
Gözlerinin kıyısında yakamozlar beklerken,
Ben fırtınalı bir gecede rotasını yitiren gemiyim.

Geç kaldım, aşkın dilinde dökülmüş kelimeler,
Suskunluğun dilini çözemeyen dilsiz bir şairim,
Yolumu kaybetmişken sana varmayan sokaklarda,
Bir duvar dibinde oturup ağlayan yalnızlık gibiyim.

Geç kaldım, ama yine de geldim işte;
Ellerimde kırık bir saat, ceplerimde kayıp zamanlar,
Gözlerimde eski bir yangının külleriyle geldim,
Belki de aşk, hep geç kalanların kaderidir diye.