“Kocaman adam olmuşsun…
Niye ağlıyorsun?” dediler.
“Her yere yetişmişim…
Ama bir tek O’na geç kalmışım,” dedim.
Namazımı acele kılmışım, kılmamışım..
“Yavaş, ne bu telaş?” demişler.
“Tutmayın beni!
İşe geç kaldım!” demişim.
Bir ömrü kovalamışım…
Güya her şeye yetişmişim…
Ama bir tek O’na…
Bir tek O’na yetişememişim.
Ne zaman geleceğim huzuruna erken?
Ne zaman secdede kalacağım uzun uzun?
Ben Sana ne zaman yetişeceğim derken…
Kesildi nefesim…
Secdede kaldım.
Ölüm bile geç gelmişken…
Ben yine geç kaldım.
Kayıt Tarihi : 12.11.2025 10:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bu karda kışta tabanları ılıcak
ayakkabılarıma şükran borçluyum,
boğazımı saran kabanımın düğmeli yakası,
çenemi ısıttığın için minettarım sana,
eyvallah namazım,
birkaç huzurlu nefes veren bir miktar virdim,
vefalı yâren sohbetin için sana da,
sana da teşekkür ederim,
arkadaş aşk…,
tekrar hoş geldin göz çukurlarıma çöken mahzunluk,
hüzünle en dipten köşeden temizlenen yaradanın evi,
kalbim; selam sana ve
mevladan ihsan insan yüzüm,
safalar getirdiniz kederinizle,
ve buyurun baş köşeye aziz anılar…,
TÜM YORUMLAR (1)