Gün ışığı dalların arasından süzülürken, sabahın yalnızlığı çöktü yüreğime.
Alelacele uyanıp, akıp giden hayatıma yetişme çabasına girdim.
Yine sen yoktun...
Zilimi çalmadan, bütün işlerimi bir çırpıda halletmeliydim.
Geldiğinde yalnız ikimiz olmalıydık.
Sen eşikten girerken, ben mutsuzluğumu kapı ardına gizlemeliydim.
Çiçekli badem ağaçlarını unut.
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Devamını Oku
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Teşekkürler:)
Duygu yüklü şiirinizi
beğeni ile okudum
Teşekkürler:)
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta