Gün ışığı dalların arasından süzülürken, sabahın yalnızlığı çöktü yüreğime.
Alelacele uyanıp, akıp giden hayatıma yetişme çabasına girdim.
Yine sen yoktun...
Zilimi çalmadan, bütün işlerimi bir çırpıda halletmeliydim.
Geldiğinde yalnız ikimiz olmalıydık.
Sen eşikten girerken, ben mutsuzluğumu kapı ardına gizlemeliydim.
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Teşekkürler:)
Duygu yüklü şiirinizi
beğeni ile okudum
Teşekkürler:)
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta