Geç kaldım Şiiri - Dağlar Özügüç

Bu hayatta çok şey öğrettiler
Az kişinin dinlediği o özel şarkıları
Çok okunmamış değerli kitapları
Tarihin altından geçtiği o eski kapıları
Dantel perdeli aydınlık pencereleri
Bana çok da güzel sevdirdiler
Bilmediğim şeyleri bir bir söylediler
Sadece bana sakın aşık olma
Yüreğin acır için yanar demediler

Bende hayatta bazı şeylere geç kaldım
Mesela kendime hep geç kaldım
En önemlisi yüreğimin sesini ağırdan aldım
Sevdiğimin cesaretle elinden tutamadım
Onu giden geminin güvertesinden
Kaybolan şehri seyre ikna edemedim
Şimdi yansam neye yarar
Yaşadığımız her şey dünde kaldı
Onlar çok güzel dünlerdi

Ah bir unutmayı öğrenebilsem
Ölende aklımda gidende
Hasretlerimde pişmanlıklarımda
Hatıraların hamalı gibiyim
Sakladığım her şey aklımda
Kesme taş duvara kazınmış
Kitabe gibi öylece duruyorlar
Ne yaptıysam bir türlü silemedim
Sanki yıllardır keyifleri yerinde
Bu arızalı hafızama güveniyorlar
Oysa hafızalar bir gün mutlaka unuturlar
Sadece hafızaya güvenenler
Yaşayan hayattan mahrum kalırlar

Olayların içinde olmaktansa
Dışarıda durup gözlemek
Anlayan için daha faydalı
Olduğu hep söylenir durur
Bazı olayların büyüsü budur
Gözlemek büyük tecrübe olur
Bazan da olayları gözlemektense
Hayali çok daha kolay olur
Ama sürekli hayalle yaşarsan eğer
Bu acımasız hayat bir gün gelir
Acı gerçekleri yüzüne bir bir vurur
Ruhunda artan pişmanlık ve özlemi
Birlikte harmutlayarak seni büyütür

Söz verdim kendi kendime
Hiçbir şeyi yük etmeyeceğim
Ne ağır gelirse ömrüme
Şimdi ne kadar pişmanım bilemezsin
Bir an evvel büyümek istediğime
Keşke hep çocuk kalsaydık
Ah ne de güzel olurdu
Kazandığımız bilyeleri saysaydık
Elli kuruşa köşe başındaki
Bakkaldan horoz şekeri alsaydık
Biliyorum inanınca her şey olur
İnanmak da cesaret işidir
Bütün her şeyi hatırlamak istiyorum
Unutursam sanki sonra çok üzülürüm