Geç Kaldım Şiiri - Cebbar Korkmaz

Zaman atlı idi ben ise yaya
Menzilime varmak için geç kaldım
İnsan olmak için geldim dünyaya
Benliğimi bulmak için geç kaldım

Kavğaya tutuştum gittigim yolla
Oturup konuştum yaprakla dalla
Anlaşamaz oldum sahtekàr kulla
Kötüleri savmak için geç kaldım

Yollarıma tuzak kurdu kasıtlar
Kaderimi yalış yazdı hasipler
Tüm àleme dağılırken nasipler
Nasibimi almak için geç kaldım

Bazen toprak olup kendim eledim
Bazen kılıç olup öfkem biledim
Bazen eyyüp olup sabrım denedim
İmtihana girmek için geç kaldım

Kapandı defterim açamaz oldum
Kader sillesinden kaçamaz oldum
Yaşam sıratından geçemez oldum
Talihimi sormak için geç kaldım

Hala yanar hasretliği döşümde
Elleri kınalı duvağ başında
Bana gel ha gel der gece düşümde
Nazlı yarı sarmak için geç kaldım

Sevinçlerim kaldı karşı kıyıda
Umutlarım saklı kör bir kuyuda
Yıkansamda abu hayat suyunda
Devranımı sürmek için geç kaldım
2006 cebbar korkmaz
Bu eser isim dàhil tescillenmiş olup tüm yasal hakları mevcuttur iktibas edilemez