Geç kaldık baba Şiiri - Muharrem Akman

Vakit dar gün kararmakta gelir ayrılık vakti
Keskin bir bıçak gibi gerçek oturur şurana
Şimdi mısır tarlalarının yeşermesine bakacaktim
Henüz mektebe bile gitmiyordum daha
Dedemin ormandaki mahtası geldi aklıma
Mandaları heybetlimi heybetli, kapkara renkleri parlardı ay ışığında
Sayvanı vardı tahtadan,eviydi sanki onda yatıp kalkardı
Ormandan Tomruk odun getireyim derken evin yolunu unuturdu
Dertsiz tasasız gamsız kedersiz Bunlardan habersizdik daha
Henüz çocukluk çağından çıkmamıştım daha
Zembereğimin okumu firlatmıştım takılıp kaldıydı kiraz dallarına
Zaman öğle vaktiydi tamda bu vakitler
Ok benim elimden çıkmıştı ben buradayım vakitler aynı
Bakarsam kara kirazın gövdesine ne görürdüm orada
Köy odası ortasındaydı iki yakanın
Zor dururdu ayakta yılların verdiği hasarla
Elif lam mim öğrenirdik yaz ayalarında
Hocamın elinde findıktan değnek
Biz halka olmuştuk karşısında
Unut unutabilirsen verilen dersi
Şakırdardı değnek havada
Tamda verimişken öğle yemeği için mola
Muziplik olsun diye çıkacaktim tavana
Orada mevta beklerken tabut kendi halinde
Bir hinlik yapıp yatacaktım boylu boyuna
Bir iki tıkırdıdan sonra ne talebe kalacak ortada,nede hoca
Saçılmis demetler harmana düven koşulu
Zapdedebilirsen zapdet öküzler kudurdu
Düşerken boylu boyuna samanların arasına Başlamışken ağlamaya bakarkenn çakmak taşlarının bıraktığı yaraya
Kornaya basıp durur çocuk,gel haydi bin arabaya baba.

Muharrem Akman
15-8-2016. Zonguldak