Geç kaldık …
Gecemizi örten yorganları yaktık
Ses vermedik
Sevginin yokuşlarından çıkan gök mavi gözlere
İçimize attık
Saf ve temiz ruhumuzda dalgalanan düşlerimizi
Duygularımızın zincirlerini kıramadık
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
