geç kaldık ne varsa,
ne kadar yarım yamalak hali varsa hayatın bize aitti.
hiç bir filme tam vaktinde gidemedik mesela.
yetiştiremedik gün başlangıçlarına kendimizi geç kaldık.
tutuşturamadık vaktimizi aynı sehere,uyandıramadık.
hep soğuk kahveler ikram edildi mesela,
üşüdü kelimeler.
sakladık içimizde ısınır diye,sonra geç oldu.
ayrı adlarımızın gayrı sıfatlarını bir araya getiremedi
hiç bir cümle.
dondu aşk tümleçleri, zaman zarfı geç kaldı.
kesişsin diye adımlar nefes eskittim,şehir çürüttüm.
geldim sandım yokluğunun son sokağına
baktım geç kaldım.
ertelenmekten süresi dolmuş buluşmalar bırakmadı yakamızı,
ilikleyemedik hasreti iki beden bir aşka,
dikemedim sensizlikten yırtılan yüreğimin söküklerini,
ikimizden biri yetişseydi,
kalkıp giden düşlerin ardından yakalardık belki.
olmadı düş olduk,düşlerimize geç kaldık.
aynı dokunuşlara zil çalarken ellerimiz,
el açtık el alemlerine el olduk.
bize kurulan sofralarda bize aç kaldık,
bize geç kaldık.
30.12.2010
Kayıt Tarihi : 5.10.2024 22:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!