Geç Kaldı Şiiri - Mustafa Yılmaz Boz

Meyvesiz ağacım yapraksız dalım
Beni yeşertecek bahar geç kaldı
Yağmurlu mevsimde kurudu çalım
Gelmeyen bahara seher geç kaldı

Sam yelleri haberini yollarda
Kulağım seslerde gözüm yollarda
Sabah akşam yürüdüğüm yollarda
kaldırımlar suspus şehir geç kaldı

Çiçekler ayıldı dallar allandı
Beleli bebekler çoktan dillendi
Seninle başlayan yangın küllendi
Suyundan içtiğim nehir geç kaldı

Ölecekler öldü olacak oldu
Goncası açmayan güllerim soldu
Sular aktı çoktan yolunu buldu
Zamanda mutluluk tehir geç kaldı

Kalmadı hiç neşem vakti huzurda
Bu derde ortaktır hazret hızır da
Kazılı mezarım hali hazırda
Bal diye içtiğim zehir geç kaldı

Dakikam yıl oldu saniyem hafta
İstenmezsin gönül durduğun safta
Yazdığım mektubum çürürken rafta
Pul üstüne damga mühür geç kaldı

Ey zavallı gönlüm kimlere kandın
Çırasız ocakta dumansız yandın
Verdiğim sözümü tutmaz mı sandın
Ömrüne adanmış Mehir geç kaldı

Kahıroğlan üryan muhtaç yardıma
O yola girersem bakmam ardıma
Alışmıştım çoktan mezar yurduma
İşinin erbabı mahir geç kaldı