Geç Kalan... Şiiri - Orçun Urdu

Kendi cenazesine geç kalan ölü gördünüz mü siz?
Ben bu hayatta,
doğumuma da,
yaşamıma da,
ölümümede de
ve en önemlisi de
O' na da hep geç kaldım.
Saatin alarmı yoktu,
duvarda asılı takvim yoktu.
Sadece benim zamanımdı duran,
hayat akıp giderken.
Tüm gidenlerin ardından,
bendim orada kalan.
Donuk, mat siyaha bürünmüş,
nemli, yapış yapış,
yalnız ve başıboş bir oda gibiydim
çocukların korktuğu, büyüklerin unuttuğu,
tüm gidenlerin ardında bıraktığı,
zamanın usul usul durduğu
duvarda kırık aynası asılı bir oda.
Siz hiç aynanın güldüğünü gördünüz mü?
Ben gördüm, işittim kahkahalarını
O' na geç kalışımın aynada acı acı yansımasını,
bütün geç kalışlarımı kahkalarında izledim hep.
İçimde ki pencereden izledim hepsini,
ölümüme geç kalmadan az evvel...

.