Geç Kalan Bir Mektup Şiiri - Fahri Bulut

GEÇ KALAN BİR MEKTUP
Sana, bu geç kalan mektubu,
Ay ışığı balkonda yazıyorum.
Bigane,
Hani,
Almak istemiştim istenmemişim,
Sevmek istemiştim, sevilmemiştim ya.
Hava kel ayaz,
Gözlerini kırpıyor bütün yıldızlar Ay dedeye inat,
Çoktan uykuya vardılar tasasız, hüzünsüz canlılar.
Yuvalarında sevişiyor börtü böcek.
Dudaklarım tir tir titriyorlar,
Kalemi zor tutan ellerim kadar,
Dudak izlerinize nakışlanan bardağa,
Kırmızı şarap doldurdum,
Silme baş döküle-siye.
Yine şerefine kaldırıyorum bardağımı,
Şerefine, sarhoş oluncaya kadar içmem istiyorum.
Hem de körkütük, hiç olmadığım kadar.
Yaşamım,
Seninle anlamlı, seninle mutlu olacaktı,
Dilimde ismin,
Ağzımda nefesin,
Kulağımda sesin.
Genzimde kokun,
Yüreğimde sevginle.
Biliyorum sayılı günlerim,
Koparmıyorum takvim yapraklarını,
Okuyorum son kopardığın yaprağı.
Bir haziran bin dokuz yüz altmış beş yazı.
Lise son sınıf öğrencileriyiz.
Sakın ağlama,
Dünyayı yakarım bir damla göz yaşına,
Bozma hayallerini, büyünü.
Biliyorsun,
İnsanlarda evrim geçirirler,
Yalnızlıktan, mutsuzluktan,
Kurtulmak için.
Tek kalıcı olan anılar...Anılar..Anılar...
Gözyaşlarımızın ıslattığı bası harflerin silindiği,
Sarı solgun sayfalarda...
Sarı buruşuk sayfalarda...
Sarı yırtık sayfalarda...
Bitanem... Bitanem... Bitanem...
01 HAZİRAN 1965
FAHRİ BULUT RIZAOĞLU