Geç Kalan Bahara Sitem Şiiri - Ercan Keskin

Nerde eski baharlar rengârenk umut saçan ,
Yolunu gözlediğim ,sabırsız beklediğim.
Hepsi mazide kaldı yılda bir yürek yakan ;
Tahmin edilmez bir daha görebileceğim.

Nerede umut varsa bende de vardır inan!
Aldığım ders budur ,her bir karşılaşmamızdan.
Hayat zorlu yokuştur ,sonu düzlüğe çıkan ;
Gerçekten görecekmiş gibi olmak isterim...

İnsan oğlu yaş alır ,kendini bilge sanır.
Onu olgunlaştıran geçmiş yanılgıları,
Hep eksiklerini tamamlamaya çalışır;
Başaramadıkları :Nasihat artıkları.

Çözemedikleri: İçinde kapalı kutu;
Umut celladı gibi aydınlığı soğuran.
Belki ruhunda iyileşmez gizli bir yaradır,
Travmadır/kişisel bütünlüğünü bozan.

Belki de Kendi yarattığı içsel bir muamma,
Anımsayamadığı çocukluk hastalığı.
Derinlere inmek gerekir her halükârda;
Öğrenmek için hakikatler altında gizli,
Hayatı zehir eden anlamsız kaygıları.

Her şey kötüye evrilecekmis gibi korkmak,
Olayları tepkisiz akışına bırakmak,
Olur olmaz gidişe bizzat seyirci kalmak;
Sadece kendini feda etmek demekmiş.

Böyle bir iradeyi ortaya koyduğunda;
Hissedebildiysen o kelebek etkisini,
Anca görebilirsin sonuca baktığında;
Anlarsın doğru karar verip vermediğini.

Eğer sonuç olumluysa sen bir dâhisin!
Ortaya koyduğun iradenin galibisin.
Değilse ,duygularına yenik düşmüş gafil;
Sorumluluklarının bilincinde olmayan,
Hiç uğruna bir çuval inciri mahvedensin.

Felaket kapıyı çaldığında yangından,
İlk kurtarılacak önemlidir her zaman.
İnsandır ,çocuktur başka şeye bakılmaz;
Olan olmuştur kâr zarar hesabı yapılmaz.

Bu bahar dertli bahar oldu sanki sonbahar.
Unutuldu çiçekler ,uçuşan kelebekler...
Ama olsun her sitem derin bir sevgi gizler,
Ve ilkbaharla gelen umut dolu yarınlar...