Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Aramızda aşılmaz dağlar var,
Mesafesi kapanmaz yıllar var,
Seni bekleyen güzel günler var,
Dileğim sana, mutlu olasın.
________ Yürek sesiniz daim olsun Hikmet bey..bazen Aşk sadece kapıdan baktırır. Yakalanmazmış... Kutluyorum ..Saygılarımla ++
Kaderim böyleyse okunu atsın,
Yakarsa yüreğim derinden yaksın,
Aşkın kemendini boynuma taksın,
Gönlüm bu sevdaya kapılmasın... ------Aşkı ne zaman fark etmişsen o zaan yakalamışsın demektir ,yüreğine sağlık kutlarım
kaderin cilvesi işte sayın şair
seneler önce fark edilse düşülen yol kaderin ağları çok farklı örülecekti ama şimdi bambaşka hayatlara kanat açmış iki kuş misali
söylenecek tek bir şey kalmamış şiirin ardından düşününce finali de beyfendiye yakışacak bir sonla biter
kaleminiz daim olsun
saygılarımla
katıksız bir sevgi, duyulan büyük saygı, işte büyük aşk... yıllar, yollar ayrılsa da gidene mutluluk dileyiş. tebrik ederim.
Deyerli kardeşim.
Çok Çok güzel bir şiir. zevkle beyenerek vede lezzet alarak okudum. Yüreğinize sağlık.10 + ANT.
Ah Minel AŞK...
Sen neye kadirsin
Söylenmedik söz bırakmazsın sevenin dilinden
İstemese de söyletir dili
Duygusal çalızmanızdan dolayı kutluyorum Kıymetli Şairimi harika bir eser nice başarlı çalışmalar dileklerimle
Saygı ve Sevgilerimle
Sevgi ve aşk ne kadar varolan yüce bir duygudur..içimizi acıtsa da sevda doğduğu yerde yaşıyor,ne akıl dinliyor,ne zaman... Çoğu kez acılar sevgilerle harmanlaşır ve yürekte bir yumak olur. O duygu yumağı da insanı güzelliklere, güzel şiirler yazmaya vesile oluyor..herkezin bir parça kendini bulduğu bir şiir..kutlarım..
Yazdıklarımı oku ve dinle,
Değiştirir seni, gelecek günler,
Mutlu olamazsın sen benimle,
Arkadaş kalalım, böylesi güzel..
Sevilen ama kavuşulmayan bir sevgili.Dostça tavsiye dilek ve temenniler.Son kıt'a bunun özeti.Saf,tertemiz bir sevgi.
Kutluyorum değerli dost.Tam puanla selam ve sevgiler yolluyorum.
Zamanın acımasızlığı...kutluyorum ( +10 ) ve saygılarımla gruba götürüyorum....
Bu şiir ile ilgili 61 tane yorum bulunmakta