Geç efendim. Şiiri - Ahmet Coşkun

Geç efendim

çayır çimen yakıp giden azmanın
sözleri kendinden odun kazmanın
yozu yolsuzu gül eden yazmanın
elif besi okunmaz geç efendim

evvel ahir okutsan da kanmazın
ömründe bir damla yaşa yanmazın
kırk bin musibet görüp uslanmazın
put olmuş puta kalbi geç efendim

bunca harama el ağız değdimi
bu yüzden bir garip boyun eğdimi
boğazında durup göğsün gerdimi
küllü biat tapınman geç efendim

tezgahında bin bir dolap asafın
demri altın gümüş eden sarrafın
ankalar uçurtsa üstünden kafın
takma sen tasmasını geç efendim

yemini Allah musaf yalancının
sabah akşam yolcu soyan hancının
sabi sübyanla sarkınan cincinin
alim halim ilminden geç efendim

biz bizi soyup zehirleriz berbat
karartırız kazanç uğruna hayat
okumuşu takım tekmil kravat
nutku utku karartır geç efendim

bin bir kılıkta gezen kör iblisin
asumana kanat çırpar kimisin
iki dünya bekler cennet kapısın
hele şu sıratın bir geç efendim

bülbülü güle aşık eden dava
gülün cefasında bulduğu deva
ondan saçılan mis kokulu hava
açmazsa dalda kozan geç efendin

hülya gözlerine kurban olduğun
sevda diye deryasına dolduğun
yar diye uğruna saç baş yolduğun
hazanında solmazsa geç efendim

karaahmet söyler sözü külhani
gülistanda solmayacak gül hani
hak yolunda doğru giden kul hani
beni bana bırak sen geç efendim