varoşların gönül emekçisi idi hep yüreğim
şehrin son mahallesine
son saatte,
son dolmuşa
son paramı vermektendir
alışkanlığım ve sana geç kalışım.
affet beni sevgili
geç kaldım sana da.
yürümek zorundayım sana.
artık ben geldiğimde uyumuş olursun başka aşklara.
bari kapının arkasındaki anahtarı çek!
en azından seni soluyayım
senle aynı çatının altında nefes alayım...
Kayıt Tarihi : 17.11.2010 01:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!