Uzun soluklu gülüşlerdi eşsiz kılan herşeyi. Belki de, “Ne var ki bu kadar büyütülücek yaşanan? ” diyenlere verilen tek yanıt bir önceki cümlem. Ömrüm dört mevsimden ibaret olacaksa, bahar ayının Mayıs’ıydın sen. Açtığım her gülücük de bu savın kanıtı gibi. Bitiremedim seni ne mısralarda, ne kalem de, ne kağıtta. Bitişler kalbimden gelmedikçe, güne yansıdı her bir harfin. Bunalttığım kadar bunaldım emin ol. Edilgin geçişe rağmen hep etkindi acım. Ve bil istedim; nedendir bu senden kopamayışın zehri. Sırtını dönüpte uyuduğun her geceyi bir darbe bil şimdi. İçimdeki aşkı yumruklayan, tekmeleyen bir darbe. Sen daha benleyken öldürdün içimdeki bebeği. Ölü bir aşka gebe dolandım uzun bir süre. Aldırmadığımız her saniye, zehirlendim bu ölü bebekle... Acımasın canım diye belki gizlediğin her kinin, damarlarıma an be an zehir olup aktı. Doğurmak için dört gözle beklediğim aşkımın, ölüsünü taşıdım günlerce. Kendi ölümümü kabul etmişliğimde gizli değeri yüreğinin. Kanıma işleyen her zehri şimdi dışa akıtıyorum ölmemek için... Tüm o senli söylemler bundan. İnanmak lazım, bildiğim kadar bile değildin belki. Oysa ben;
Bildiğin kadarım
Sevdiğin zaman ki kadar...
Sen eksiltsen de çoğaltsan da
Hep ben kadardım,
Ben kadar kalacağım!
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Zehirlendim bu ölü bebekle... Şiirin başlığıyla öylesi bir bütünlük oluşturmuş ki bu cümle yazamadan edemedim.Nesirde de gayet iyi olduğunu anladım bu şiir/yazınla...Sağol...
Dikkat gerektirir tüm gebelikler! ve Emek Ölüyse kötü, hiç var olmadıysa daha da kötü. Var edebildiğince varsın dünyada, her ne varsa yaşama dair. 'Hiç bir şeye varmayacak sözler için her şeyin sonuna kadar söylenmesi gerekir' Yalnızca yaşamak gerektir yaşama inat, iyiye, kötüye. Sevgiye, sevgisizliğe. En önemlisi kendine inat yaşamak. Eksik bırakmadan zamanı. Olsak da olmasak da bir yerlerde hep var olacağız herkes ve her şeyle. Tek bütün tek özne tek yüklem kendisidir insanın. 'Söz uçar yazı kalır'
tüm acılardan...sen kadar hayat, aşk da sen kadar, ayrılıklar ve hüzün gibi...Bu yüzden çoğalt kendini...seviyorum senii:)
olsun.. rahmi sende sevdanın.
Mutlu'ya teşekkürler :))
üzülme, üzüldük de ne oldu zamanında. Bak yeniden gülünebiliyor.
mutlu ol, herkes kadar hak ediyorsun, herkes kadar! ! !
s.s
acımasız ama gerçek duygularla anlatmışsın çok güzel
sevgilerimle
Şiiri bırakmalı mıyım ne? Seviyorum düz yazıyı , okurkende yazarkende.
Sevgimle
İbrahim Tolga Özsoy
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta