Gebe Kalınan Zaman Şiiri - Metin Akar

Gecenin içinde eriyordu bakışlarım
Bir hayal beklerdi karanlığa açık kucağım
Yağmurlu bir rüzgar dolardı sonra
Basardım bağrıma ana gibi yar gibi
Isıtırdım içimde
Biraz hasta olurdum sonra soğuktan değil

Zamana gebeydi bir gencin düşleri
Canlanıyordu gözünde geçmiş hayatı
Rüya gibi
Yaşadıklarına kendisi de inanmıyordu
Ama bir umudu vardı karanlığa kucak açan
Geçmeyen zamana gebe

İçini ısıtıyordu yüreğinde yığınak yaptığı duyguları
Savuruyordu düşlerini suratına çarpan rüzgar
Emekliyordu ruhu ayaklarının dibinde
Oysa gözleri çoktan
Bir güvercinin kanadı oluvermişti
Biniyor sonra karanlıkta koşturduğu ata
Düşüyor
Düşlerine elleriyle dokunuyor
Parmaklarının arasına çamur sızıyor
Dokunduğu düş değil
Bir avuç gerçek
Gerçeği düş yapan bir avuç zaman
Hani onu gebe bırakan
Karanlığa kucak açtıran
Sonra arkasında kıs kıs gülen
Sırtına binen
Ve attan düşüren

İçinde serin dereler akardı
Yüreğinin kıyılarına çarpardı rüzgar
Yüzüne yalancı acı bir gülümseme gelirdi sonra
Suç işlemiş gibi asardı suratını
İpini çekerdi
Karanlığa demir attığı bakışlarının
Zamanı dolmuştur artık
Yarın onu aynı yerde aynı vakitte bekleyen
Fakat hiç gelmeyen düşleri
Dolduracak karanlığa açtığı kucağını
Bu sefer başka bir sancı mı ağrıtır karnını
Başka bir kuşun kanadı mı olur gözleri
Fakat o, hayırsız yavrusunu bekleyen baba gibi
Bekliyor geçmeyen gebe kaldığı zamanı